Sevgi mi? Alışkanlık mı?
İlişkilerimde hep birbirinden ayırmakta zorlandığım iki kavram olmuştur. Birisi sevgi diğeri alışkanlık. Hele ilişkinin süresi uzadıkça bunları birbirinden ayırmak daha zor oluyor. Ne zaman seviyorum ne zaman alışkanlığa dönüşüyor pek kestiremiyorum.
Herkes gibi ben de ilişkilerime o ilk tanışmanın verdiği heyecanla başlıyorum. Birini tanımanın verdiği hazla gerçekten mantıklı kararlar veremiyorsunuz. Zaten tanıma aşaması da o ilk heyecan geçtikten sonra gerçekleşiyor. Hayata sizle aynı yönden mi bakıyor, sizle aynı görüşleri mi paylaşıyor bunları anlamak 2-3 ayı alıyor. Tezcanlı bir insanımdır o yüzden hataya açık yapım var. Genelde karşıdan aldığım elektrikle hareket ederim. Aslında ortam şartları da bunu tetikler. Yani tanışma ortamınız, arkadaş çevreniz vs de sizi bir arada tutan etkenler olabilir. Bu yüzden kendime uygun olmayan karakter yapılarında insanlarla uzun süre birlikte olmuşluğum vardır.
İlişki başlıyor ve ilk iki ay falan gayet sorunsuz ilerliyor. Çünkü; aradaki o elektrikle ve çekimle çoğu şeyi kendiniz tolere edebiliyorsunuz. Ancak film bundan sonra kopuyor. Kırılma yaşanıyor. İki ay sonunda aranızda bir sevgi oluşmamışsa olay iki ucu boklu değneğe gidiyor. Tolerans seviyesi düşüyor çünkü aradaki o heyecan azalıyor. Ancak birbirine katlanma başlıyor. Çünkü aranızda bir alışkanlık oluşuyor ve bunu yıkmak inanın hiç kolay olmuyor. Artık beyninizde o oluyor. Geleceğe dair hayal kurarken gündelik plan yaparken kafanızda hep o oluyor. Başka bir insan figürü belirmiyor. İşte bu andan itibaren sıçtınız.Tabi bu süreler herkeste farklı olur bu beraber geçirdiğiniz vakte göre değişir.
Alışkanlık evresine geçildiği andan itibaren işiniz çok zor. Hem bir birinizi yiyorsunuz. Hem kendinizi. Karşınızdakinin her hareketi size batar oluyor. Dünyayı dar etmeye başlıyorsunuz. Ayrılmak istiyorsunuz ama yapamıyorsunuz çünkü; kafanızda o olmayınca ne olacağına dair bir fikir yok. Sigarayı bırakmak gibi bir şey yemekten sonra ne yapacağım sorusu beliriyor kafanızda. Hele benim gibi kaygı bozukluğu olan biriyseniz sonrasını göremediğiniz bir şeyi yapmanız imkansız hale geliyor. Uzun süren çoğu ilişkimi ben bitirmedim.
Aslına bakarsanız ben sevgi ve alışkanlık kavramlarını kafamda ayırabiliyorum. Sadece birine sonsuza dek sevgi duymanın bir yolu var mıdır onu çok merak ediyorum. Etrafımdaki çoğu ilişki alışkanlık sayesinde ayakta duruyor. İnsanın bir zaafı olsa gerek bağlanmak.
Herkes gibi ben de ilişkilerime o ilk tanışmanın verdiği heyecanla başlıyorum. Birini tanımanın verdiği hazla gerçekten mantıklı kararlar veremiyorsunuz. Zaten tanıma aşaması da o ilk heyecan geçtikten sonra gerçekleşiyor. Hayata sizle aynı yönden mi bakıyor, sizle aynı görüşleri mi paylaşıyor bunları anlamak 2-3 ayı alıyor. Tezcanlı bir insanımdır o yüzden hataya açık yapım var. Genelde karşıdan aldığım elektrikle hareket ederim. Aslında ortam şartları da bunu tetikler. Yani tanışma ortamınız, arkadaş çevreniz vs de sizi bir arada tutan etkenler olabilir. Bu yüzden kendime uygun olmayan karakter yapılarında insanlarla uzun süre birlikte olmuşluğum vardır.
İlişki başlıyor ve ilk iki ay falan gayet sorunsuz ilerliyor. Çünkü; aradaki o elektrikle ve çekimle çoğu şeyi kendiniz tolere edebiliyorsunuz. Ancak film bundan sonra kopuyor. Kırılma yaşanıyor. İki ay sonunda aranızda bir sevgi oluşmamışsa olay iki ucu boklu değneğe gidiyor. Tolerans seviyesi düşüyor çünkü aradaki o heyecan azalıyor. Ancak birbirine katlanma başlıyor. Çünkü aranızda bir alışkanlık oluşuyor ve bunu yıkmak inanın hiç kolay olmuyor. Artık beyninizde o oluyor. Geleceğe dair hayal kurarken gündelik plan yaparken kafanızda hep o oluyor. Başka bir insan figürü belirmiyor. İşte bu andan itibaren sıçtınız.Tabi bu süreler herkeste farklı olur bu beraber geçirdiğiniz vakte göre değişir.
Alışkanlık evresine geçildiği andan itibaren işiniz çok zor. Hem bir birinizi yiyorsunuz. Hem kendinizi. Karşınızdakinin her hareketi size batar oluyor. Dünyayı dar etmeye başlıyorsunuz. Ayrılmak istiyorsunuz ama yapamıyorsunuz çünkü; kafanızda o olmayınca ne olacağına dair bir fikir yok. Sigarayı bırakmak gibi bir şey yemekten sonra ne yapacağım sorusu beliriyor kafanızda. Hele benim gibi kaygı bozukluğu olan biriyseniz sonrasını göremediğiniz bir şeyi yapmanız imkansız hale geliyor. Uzun süren çoğu ilişkimi ben bitirmedim.
Aslına bakarsanız ben sevgi ve alışkanlık kavramlarını kafamda ayırabiliyorum. Sadece birine sonsuza dek sevgi duymanın bir yolu var mıdır onu çok merak ediyorum. Etrafımdaki çoğu ilişki alışkanlık sayesinde ayakta duruyor. İnsanın bir zaafı olsa gerek bağlanmak.
Yorumlar
Yorum Gönder