Ne zaman bıraktın hayal kurmayı?
Ankara işte yine soğuk. Ocak ayında Ankara' nın sıcak olduğu pek görülmemiştir zaten. Son zamanlarda gözlerim hep puslu dolaşıyordum. Sanırım bu aralar çok melankolik olmuştum. Aldığım ilaçlar baskılıyordu beni dinginleştiriyordu. Ama beni dinginleştiren başka bir şey ise bu şehirdi. Gerçekten bana huzur veriyordu bu resmi ve gri şehir. Ankara öyle renksizdir ki Tunalı, Bahçeli bile yetmez onu renklendirmeye. İnsanlar hep hızlı yürür. Şehir hep hızlı akar. Hızlı akar ve çabuk tükenir. Saat 10 dedin mi sokaklar boşalır. Aylar süren tedavimin son durağı Tunus caddesinde bir poliklinikti. Tabi ki yine bir saat öncesinde gelmiştim. Beni son zamanlarda en huzurlu hissettiren yer orasıydı çünkü. Arabamı park ettim. Tunalı' ya çıktım hemen. Ankara' ya her gelişimde giderdim. Bana eski mutlu günlerimi hatırlatırdı o cadde. Yürürken gözümde canlanırdı her anım. Yanımda 20 yaşımdaki halim beraber yürürdük cadde de. Saçımda artık tek tük beyazlar çıkıyordu. Kafamı çevirip yanımdaki