Karambole Büyümek
Benim yaşlarımda olan yani 30 larına yaklaşmış her insan kendine soruyordur eminim. Ben bu dünya da ne yapıyorum? Mutlu muyum? Bana bu soruyu sorduran şeyin cevabını buldum aslında. Ama sorunun cevabını bulamadım. Bulabilme imkanım da çok yok gibi.
97 senesiydi ilkokula başladığım ve o günden bugüne kadar tercihlerim hep bir etki altında oldu. Mutlu bir çocuk yetiştirmek için uzmanlar onların kendi tercihlerini yapmasına izin verin diyorlar. İyi diyorlar da gel de bizimkilere anlat onu sen delikanlı. İlk önemli sınava kadar hayatınızda pek bir şey olmuyor. Ama anne baba varlığını hep üzerinizde hissettiriyor. Sizi kendi tercihlerine göre yönlendirmeye başlıyor. İlk etapta ufak ve masum yönlendirmeler. Arkadaşlarınıza karışıyor örneğin. Şunla oyna bunla oynama vs. Dananın kuyruğu sınav dönemleri kopuyor. İlk önemli sınav lgs ıydı. Hiç istemediğim halde askeri lise sınavına girdim babamın yönlendirmesiyle. Allah tan kazanamadım. Kazansam olabilecekleri düşünüyor musunuz? Hiç istemediğim bir hayata başlayacaktım. Peki bir aile bir insanın hayatını bu kadar etkilemeyi nasıl kendine hak görür. Tabi ki "Senin iyiliğin için".
Sonrasında üniversite sınavı. Yine ve yeniden aynı yere döndük. Sırf üniversitenin adı iyi diye hiç bilmediğim bir bölümü tercih ettim. Ailemin yönlendirmesiyle. Mühendis oldum. Ama bölümün ne üzerine olduğunu kavramam 2 sene mi aldı. Şimdi iyi bir üniversiteden mezunum. Bir işim var ve mühendisim. Oradan bakınca başarılı bir hayat gözüküyor değil mi? Peki başarı bu mu? Peki mutlu olmak bu mu?
Bence hayattaki en büyük mutluluk. Nasıl bir hayat yaşamak istiyorsun sorusuna cevap verebilmektir. İşte ben de bu sorunun cevabı yok. Yani bilmiyorum bu kararı verebilecek yetim yok. Nasıl bir hayat yaşasam mutlu olurum sorusuna cevap verebilmek için; kendi hatalarımı ve kendi kararlarımı yapmış olmam gerekirdi. Belki futbolcu olabilirdim. Belki ressam,belki edebiyatçı, belki pazarcı olabilirdim. Ama hiç birini deneyemedim. Denediklerim ise mühendis olacağım diye vazgeçtiklerim oldu.
97 senesiydi ilkokula başladığım ve o günden bugüne kadar tercihlerim hep bir etki altında oldu. Mutlu bir çocuk yetiştirmek için uzmanlar onların kendi tercihlerini yapmasına izin verin diyorlar. İyi diyorlar da gel de bizimkilere anlat onu sen delikanlı. İlk önemli sınava kadar hayatınızda pek bir şey olmuyor. Ama anne baba varlığını hep üzerinizde hissettiriyor. Sizi kendi tercihlerine göre yönlendirmeye başlıyor. İlk etapta ufak ve masum yönlendirmeler. Arkadaşlarınıza karışıyor örneğin. Şunla oyna bunla oynama vs. Dananın kuyruğu sınav dönemleri kopuyor. İlk önemli sınav lgs ıydı. Hiç istemediğim halde askeri lise sınavına girdim babamın yönlendirmesiyle. Allah tan kazanamadım. Kazansam olabilecekleri düşünüyor musunuz? Hiç istemediğim bir hayata başlayacaktım. Peki bir aile bir insanın hayatını bu kadar etkilemeyi nasıl kendine hak görür. Tabi ki "Senin iyiliğin için".
Sonrasında üniversite sınavı. Yine ve yeniden aynı yere döndük. Sırf üniversitenin adı iyi diye hiç bilmediğim bir bölümü tercih ettim. Ailemin yönlendirmesiyle. Mühendis oldum. Ama bölümün ne üzerine olduğunu kavramam 2 sene mi aldı. Şimdi iyi bir üniversiteden mezunum. Bir işim var ve mühendisim. Oradan bakınca başarılı bir hayat gözüküyor değil mi? Peki başarı bu mu? Peki mutlu olmak bu mu?
Bence hayattaki en büyük mutluluk. Nasıl bir hayat yaşamak istiyorsun sorusuna cevap verebilmektir. İşte ben de bu sorunun cevabı yok. Yani bilmiyorum bu kararı verebilecek yetim yok. Nasıl bir hayat yaşasam mutlu olurum sorusuna cevap verebilmek için; kendi hatalarımı ve kendi kararlarımı yapmış olmam gerekirdi. Belki futbolcu olabilirdim. Belki ressam,belki edebiyatçı, belki pazarcı olabilirdim. Ama hiç birini deneyemedim. Denediklerim ise mühendis olacağım diye vazgeçtiklerim oldu.
Çok kötü ve bencil bir insan olmak insanların yüzüne bakamamak keşke böyle bir insan olmasaydım
YanıtlaSilben tek çocuğum bencil biriyim paylaşmayı bilmem mesela çabuk da öfkelenirim ama neden ne zaman nasıl olduğunu biliyorum çözdüm bunları değiştiremem ama kontrol edebilirim. yani beni öfkelendiren şey sonsuza kadar beni öfkelendirebilir ancak onu kontrol etmeyi öğrenebilirim. sen sonsuza kadar bencil olabilirsin ama bunu engelleyebilirsin. ne yaşadın bilmiyorum kötü hissettirecek ama emin ol geçecektir.
Silbi de bu öz eleştiriyi yapmak da önemli bunu yapamayan insanlar da var
SilVe sabahtan akşama kadar ağlamak istemek ama ağlayayamak
YanıtlaSilüzülme her insan bencildir özünde önemli olan neyi neden yaptığımızı çözmek. kendini tanırsan kendini yönetebilirsin. ne zaman bencilsin ne zaman öfkelisin bunlara sebep olanlar ne kendini biraz analiz etmen gerek.
YanıtlaSil