Dipten Çıkmak

Bu blogu açtıktan sonra çenem bayağı düştü. Uzun süredir bir depresyon halindeyim. Bu benim değil psikiyatrın koyduğu bir tanı.Tabi bu depresyon hali bir iki aylık değil geniş bir zamana yayılan bir hal. Hani kolunuzu kaldıracak haliniz olmaz ya ben senelerdir öyle yaşıyordum işte. Bir şey yapma isteğim yok, yeni bir şey deneme isteğim yok. Tabi tüm ömrüm böyle geçmedi. Dönem dönem kendimi iyi hissettiğim zamanlar oldu. Tabi fark ettim ki bunlar hep mutluluk hormonunun pik yaptığı zamanlara denk gelmiş sonrasında ise duruma alışınca hormonun da dengeye binmesiyle eski konumuma gelmişim.

İnsan beyni o kadar karmaşık ki tam bir sebze çorbası. Beyninizi takip etmeye başladığınız zaman içinde ne oluyor ne bitiyor dinlemeye çalıştığınız zaman kafayı yiyecek gibi oluyorsunuz. İnsan beynini en çok değişikliklere açık olduğu zaman dinliyor. İçinde 4-5 kişi farklı farklı bir şeyler söylüyor. Şizofreni gibi bir şey. Tek fark gerçek ve hayali ayırt edebiliyorsunuz. Henüz bu beyin kadar komplike çalışan bir bilgisayar üretilmedi. Ancak beyin bir bilgisayar işlemcisine benziyor. Aralarında ki en temel fark duygusal zeka.

Nedir bu duygusal zeka diyecek olursanız? "Ne diyorsun lan sen değişik?" dediğinizi duyar gibiyim. Şöyle örneklemek gerekirsek insan beyni ve bilgisayar arasındaki en belirgin fark şu; bilgisayar aynı işlemi milyarlarca kez tekrar eder ve her tekrarında aynı güç ve enerjiyle yapar bunu, insan ise aynı şeyi denemek konusunda daha beceriksizdir. Bir şeyi dener olmazsa tekrar dener, tekrar dener ancak bunu her seferinde daha az bir enerjiyle yapar ve bu deneme sayısı bir elin parmaklarını geçmez. Bu insanın duygusal zekasından kaynaklanır. Vazgeçme, kanıksama, umut ve umutsuzluk.

Bana göre depresyon insanın hayal kurma yetisini kaybetmesidir. Olaylara umutsuzlukla bakıp olumsuz düşünceleri körüklemesidir. İnsan beyni dedik çok enteresan. Tek bir amacı var vücudu hayatta tutmak. Yani beynin düzgün çalışmaması ne demek anlıyor musunuz? Sistemin çökmesi demek.

Sistemimin çöktüğü bir dönemden geçtim.Şunu belirteyim sisteme format atmayı kendim başaramadım. Doktora gittim.Çok zor günler geçirdim. Aslında her insanın yaşayacağı şeyler yaşadım sadece benim yapım biraz daha kırılgan olduğu için atlatmakta zorlandım.

Gelelim asıl meseleye ben artık kendime hayaller ile uyuyup, gerçeklerle yaşayan bir insan gözüyle bakıyorum. Zihnimde yeniden hayaller belirdi. Gece yatağa girdiğimde kendimi hayal kurarken buluyorum artık. Gün içinde hayaller kurarken görüyorum. Ama gerçeklikten uzaklaşmadan, sorunları görerek. Umut doluyum artık. Güzel bir ev hayal ediyorum mesela. Sonra aklımda başka bir hayal mutlu bir yuva. Ufak bir bebek. Başarılı bir iş yaşamı. Dünya' yı gezmek. Böyle gidiyor hayallerim.

Depresyon çok zor bir şey arkadaşlar. Hayal kuramamak zor bir şey. Umut ve umutsuzluk çok ince çizgileri olan kavramlar örneğin. Umut insanı canlı da tutabilir acı da çektirebilir. Neye umut duyduğunuza bağlı. Gerçeklikten uzak hayaller size acı çektirebilir. Şuan olduğum noktadan çok memnun olduğumu söyleyebilirim. Bu süreçte kendime çok yatırım yapıyorum. Kitap okuyorum, yazı yazıyorum. Olduğum hali seviyorum en başta. İnsana hayal kurduran bu sanıyorum. Bazı iletşim problemlerim var aşmak için çaba gösteriyorum.

Kendinize aşırı bir şekilde yükleniyorsanız, kendinizi sevmiyorsanız. Hayırlı olsun gül gibi bir depresyonunuz var demektir.Her insan sizi sevmek zorunda değil. Her insan huyunuzu suyunuzu sevmek zorunda değil. O yüzden insanlara kendinizi sevdirmek için enerjinizi tüketmeyin. Siz birer bilgisayar değilsiniz. Aynı şeyi defalarca deneyemezsiniz. Bu hayatta insan beyninin bıkmadan usanmadan yapabileceği tek şey var o da sizi hayatta tutmak. Bu da ancak size hayal kurdurarak oluyor. İnci kefalinin dalgaya karşı yüzmesi gibi. Hayatta kalmak için sabırla bunu dener. Beyin de aynen öyle. Sizi kimse sevmesin. Siz kendinizi sevin. Her değişiklik yaşadığınızda, her kırılma noktasında kendinizi yadırgayacaksınız. Ama bir süre sonra göreceksiniz, tekrar hayal kurduğunuzu göreceksiniz.

"İyi de kardeşim nasıl nasıl?" sorularını duyar gibiyim. Gidin dışarı çıkın, spor yapın vs diye gazlayacak halim yok. Zaten ben bir otorite de değilim. Kendi yaşadığım kesitleri paylaşan biriyim. Nasıl yaparsınız bilmiyorum. Ben doktora gittim modern tıpa güvendim. Siz de öyle yapabilirsiniz. Zaten spor yapıp dışarı çıkabilecek halim olaydı neden depresyona gireyim ki. Sizi hayal kurma duygunuza tekrar kavuşturacak şey; bazen bir insan, bazen bir şehir, bazen bir doktor olabilir. Hepsini tek tek deneyin derim.