Türkiye de Mühendis Olmak? -1

Arkadaşlar bundan önceki yazılarım genelde duygusal ilişkiler üzerine kuruluydu. Bu yazım onlardan biraz farklı olarak iş hayatı üzerine olacak. Özellikle benim gibi dilinin kemiği olmayan ve kurumsal yapıya çok uymayan biriyseniz okumanızı tavsiye ederim.

2013 yılında Hacettepe Üniersitesi Jeoloji Mühendisliği bölümünü bitirdim. Tabi ki ilk işim iş aramak oldu ve kısa sürede sondaj sektöründe iş buldum. Şantiye şefi olarak komik bir ücretle işe başladım 2013 senesinde 1500 tl gibi bir ücretti. Okuyan bilir sondaj işi Jeoloji ve Maden mühendisleri için mesleğin en pis sektörüdür. Stajda da çok fazla sondaj görmüş olmanın verdiği hevesle bu işi becerebileceğimi ve seveceğimi düşünerek işe başladım. Bir iş yerine ilk girdiğiniz anda orada en eski çalışan mühendisi ve pozisyonunu öğrenirseniz sizin de aşağı yukarı çalışacağınız süre ortaya çıkar. Ben en eski şantiye şefinin 1.5 senelik olduğunu görünce çok fazla çalışamayacağımı anlamıştım.

Başlangıçtan sonuna kadar bulunduğum tek bir şantiye oldu ve artık bu sektörde çalışmama kararı almamı sağladı.Kısa bir alışma sürecinin ardından staj yaptığım firma, Yozgat' ta sondaj işini bizim şirkete verdi. 1.5 aylık bir çalışma olacaktı. Şantiyenin başında da beni görmek istediler ve bizim patronda hayır diyemedi ve beni Yozgat' a gönderdi.Şunu söylemem gerekir ki sondaj sektöründe şantiye şefiyseniz, tek yaptığınız getir götür ve muhasebe işi. Kafanızda sondaj loglamak vs gibi teknik bir iş canlanıyorsa onu hemen unutun. Bu süreç boyunca öğrendiğim bir şey daha oldu; eğer ufak çaplı bir patron şirketiyse, patronun mühendis olmasına özen gösterin aksi halde kesinlikle sizi adam yerine koymuyorlar. Neyse sondaj sektöründe ki maceram sadece 2.5 ay sürdü. 2.5 ayın sonunda bu sektöre bir daha asla bulaşmama kararı aldım.

Bildiğiniz gibi ülkemizde eğer erkekseniz askerlik hayata başlama açısından büyük bir problem. Tavsiyem okul biter bitmez bu problemi çözmeniz. Ben 6 ay vaktimi boşa harcadım ve 6 ay sonra askere gittim. Bu sebepten dolayı pişmanım.

Askerden sonra bunaltıcı bir iş arayış sürecine girdim. Hemen hemen bütün şirketler anlam veremediğim şekilde tecrübeli eleman arıyor. Siz de kendinize ulan sen almazsan, o almazsa biz bu tecrübeyi nerede yapacağız diyorsunuz, haklısınız. Bizim memlekette iş verenlerin zihniyetini asla ve asla anlamıyorum. Basit bir vardiya mühendisi alacak adam vereceği maaş 2500 tl ama öyle özellikler istiyor ki, zaten o özellikler sizde olsa vardiya mühendisliği yapmazsınız. Yani ben çok iyi derecede İngilizce bileceğim, çeşitli modelleme programları biliyor olacağım, 5 senelik tecrübem olacak ulan ne işim var senin dandirik şirketinde hem de vardiyada çalışmak üzere. Neyse son dönemde şaşalı adıyla referans benim ise torpil dediğim yöntemle güzel bir şirkette güzel bir bölgede tecrübesiz mühendis statüsüyle Üretim Mühendisi olarak çalışmaya başladım.

Tabi çalışmaya başladıktan sonra hayal kırıklıklarım kısa süre içersinde başladı. Arkadaşlar, teorik bilgileriniz muhteşem olsa bile iş hayatında pratikte insan biraz zorlanıyor bu bir gerçek. Ancak beraber çalıştığınız insanlarında o kadar donanımlı olmadığını göreceksiniz. Benim işe girdiğim yer özelleştirme sonrası yeni geçiş yapılan bir şirketti. Müdür ve direktör seviyesinde yöneticilerin hepsi devletten emekli olmuştu. Üretim mühendisi sıfatıyla çalışıyordum ancak burada da yine kamyon peşinde koşmaktan başka pek işim olmuyordu. Resmen kendimi işçi çavuşu gibi hissediyordum. Çünkü; fikirlerimi önemseyen pek insan yoktu. Zaten bir kere aramızda kuşak farkı var ve sizin söyledikleriniz onlara ilginç, tuhaf ve saçma geliyor.

İş hayatında yaşayacağınız en temel sıkıntıyı söylüyorum. Ülkemizde müdür seviyesinde çalışan insanların yaş ortalaması çok yüksek genelde 45+ oluyorlar. Bu insanlarda ben her şeyi biliyorum tavrı maalesef kronik gözüken bir hastalık ve bunla mücadele etmek çok zor. Muhtemelen sizi bir mühendis olarak görmeyecekler ve karar alma mekanizmasının hiç bir yerine dahil etmeyecekler. Şuan çalışmakta olduğum şirkette 1 sene vardiyalı olarak Üretim mühendisi pozisyonunda çalıştım ve sonrasında kariyerimi bambaşka bir yere götüren bir olay yaşadım.

Yazıyı belirli aralıklarla yazacağım. Şimdilik yazımın ilk bölümünü burada bitiriyorum.